زمینه و هدف: وقوع تغییرات ایسکمیک در سطح قدامی و بلوک دهلیزی - بطنی پیش آگهی سکته حاد تحتانی را بدتر می کند. میزان مورتالیتی با وقوع بلوک دهلیزی - بطنی (AV Block) در سکته حاد تحتانی، افزایش می یابد.هدف از این مطالعه، پیشگویی و تشخیص بیماران در معرض خطر وقوع بلوک دهلیزی - بطنی با سکته حاد تحتانی با استفاده از مشخصه های کلینیکی و الکتروکاردیوگرام می باشد.روش بررسی: این مطالعه مقطعی به صورت گذشته نگر با بررسی پرونده 500 بیمار بستری با تشخیص سکته حاد تحتانی در فاصله سال های 86-1385 در بیمارستان بوعلی اردبیل انجام شد 1960 بیمار به علت نداشتن ST بالا در لیدهای تحتانی و یا نداشتن یافته های کافی از مطالعه خارج شدند. در دیگر بیماران وجود بلوک دهلیزی - بطنی و وجود ریسک فاکتورهای فشار خون، دیابت، سیگار، ترومبولیتیک تراپی (درمان ضد انعقادی)، جنسیت، پاترن الکتروکاردیوگرام (J point / R Wave < 50%) به عنوان پاترن 1 (I) و (J point/ R wave ³ 50%) به عنوان پاترن 2 (II) در لیدهای تحتانی avf، III، II و ایسکمی در لیدهای قدامی به عنوان متغیر در نظر گرفته شدند.آزمون آماری به کار رفته Chi- square و مقدار احتمال برای معنی دار بودن، کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: از 304 بیمار مورد بررسی، 75 بیمار (24.7%) دچار بلوک دهلیزی - بطنی شدند و 299 بیمار (75.3%) بدون بلوک دهلیزی - بطنی بودند.17 بیمار از 148 بیمار واجد پاترن 1، دچار بلوک دهلیزی - بطنی شدند (11.5%). درحالیکه 58 بیمار از 156 بیمار دارای پاترن 2، دچار بلوک دهلیزی - بطنی شدند (37.2%) (P=0.0001).50 بیمار از 163 بیمار دارای تغییرات ایسکمی، دچار بلوک دهلیزی - بطنی شدند (30.7%). درحالیکه 25 بیمار از 141 بیمار بدون تغییرات ایسمکی، دچار بلوک دهلیزی - بطنی شدند (17.7%) (P=0.011).درنتیجه وقوع بلوک دهلیزی - بطنی با پاترن 2 الکتروکاردیوگرام و ایسکمی قدامی ارتباط معنی دار داشت. ولی وقوع بلوک دهلیزی - بطنی با حضور فشار خون، دیابت، سیگار، ترومبولتیک تراپی و جنسیت تفاوت آماری معنی داری نداشت.نتیجه گیری: در این بررسی به این نتیجه رسیده شد که وقوع بلوک دهلیزی - بطنی با پاترن 2 (J point/R wave ³ 50%) لیدهای تحتانی الکتروکاردیوگرام در بدو مراجعه و ایسکمی قدامی ارتباط معنی دار دارد. در نتیجه مراقبت گسترده و مونیتورینگ در این بیماران الزامی است.

هدف از این مطالعه، فراهم آوردن اطلاعات مربوط به ساختمان بافت شناسی گره دهلیزی بطنی و دسته دهلیزی قلب موش صحرایی بود. این اطلاعات، مورد نیاز رشته های مختلف علوم دامپزشکی نظیر بافت شناسی، آناتومی، فیزیولوژی، آسیب شناسی و کاردیولوژی می باشد. بدین منظور چهار موش صحرایی از جنس نر مورد مطالعه قرار گرفت. از هر قلب نمونه ای متشکل از انتهای پایینی دیواره بین دهلیزی، حلقه فیبروزی دهلیزی بطنی راست، مثلث فیبروزی راست، حلقه فیبروزی آئورت و قسمت بالایی دیواره بین بطنی، تهیه شد. با استفاده از روش های متداول در بافت شناسی، گره دهلیزی بطنی و دسته دهلیزی بطنی مورد مطالعه قرار گرفت. گره دهلیزی بطنی قلب موش صحرایی ساختار سلولی متراکمی داشت. این گره، کشیده و تقریبا دوکی شکل بود. مسیرهای بین گرهی در قلب موش صحرایی وجود داشت که به قسمت پشتی و انتهای خلفی گره دهلیزی بطنی متصل می شوند. سلول های دسته دهلیزی بطنی به صورت دسته های سلولی سازمان یافته ای بودند که به وسیله تیغه های ظریف کلاژنی از یکدیگر جدا شدند. این سلول ها شامل سلول های پورکینژ، سلول های انتقالی و سلول های میوکارد بود. نتایج حاصله با اطلاعات موجود در مورد انسان و سایر گونه ها مقایسه شد و نتیجه گیری زیر حاصل شد:1- از لحاظ موقعیت تشریحی گره دهلیزی بطنی قلب موش صحرایی شبیه خرگوش، خوکچه هندی و جنین گوسفند است و با آنچه در انسان، سگ، گاو، اسب، شتر، بز و گربه دیده می شود، متفاوت می باشد. 2- گره دهلیزی بطنی قلب موش صحرایی از لحاظ مورفولوژی با آنچه در انسان، سگ، اسب، شتر، بز، گربه، خوکچه هندی و جنین گوسفند دیده می شود کمی متفاوت است و حالت کشیده تری دارد. 3- موقعیت تشریحی دسته دهلیزی بطنی قلب موش صحرایی شبیه خرگوش، خوکچه هندی و جنین گوسفند می باشد.

زمینه و هدف: بروز بلوک دهلیزی-بطنی در بیمارانی که به دلایل فشار خون شریانی یا نارسایی سیستولیک بطن چپ تحت درمان با داروهای بتابلاکر، کلسیم کانال بلاکر و یا دیگوکسین هستند، در مطالعات مختلف بیان شده است. ازسوی دیگر تعیین سطح بلوک در تعیین چگونگی درمان بیماران اهمیت ویژه ای دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی صحت تشخیصی الکتروکاردیوگرافی (ECG) در تعیین غیرتهاجمی سطح بلوک قلبی، در مبتلایان به بلوک دهلیزی- بطنی به دنبال مصرف داروهای مذکور صورت گرفت.روش بررسی: این مطالعه تحلیلی- مقطعی بر روی 42 بیمار مبتلا به بلوک دهلیزی- بطنی تحت درمان با داروهای بتابلاکر، کلسیم کانال بلاکر و یا دیگوکسین مراجعه کننده به مرکز آموزشی- درمانی دکتر حشمت رشت در سال1393 انجام شد. از تمامی بیماران ECG گرفته شد و نیز تحت الکتروفیزیولوژی (EPS) قرار گرفتند و سطح بلوک آن ها تعیین گردید، سپس صحت تشخیصی الکتروکاردیوگرام در تعیین سطح بلوک در مقایسه با EPS به عنوان استاندارد طلایی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه-تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 21 SPSS و آزمون های آماری توصیفی- تحلیلی انجام شد.یافته ها: تعداد 42 بیمار (16 مرد و 26 زن با میانگین سنی 4±74 سال) وارد مطالعه شدند. داروهای خانواده بتابلوکرها و در راس آن ها آتنولول (40.5 درصد)، بیشترین فراوانی مصرف را داشتند. شایع ترین تظاهر بیماران، سرگیجه یا سردرد خفیف بود (28.6 درصد). در بررسی مورفولوژی کمپلکس QRS، بیشترین فراوانی مختص به مورفولوژی طبیعی بود (38.1 درصد). میانگین مدت زمان کمپلکس QRS، 117.7±29.9 میلی ثانیه بود و بیشتر بیماران مطالعه ما بلوک درجه 3 داشتند (76.2 درصد). صحت تشخیصی ECG در تعیین سطح بلوک، با حساسیت 68 درصد، ویژگی 85.7 درصد، ارزش اخباری منفی 57 درصد و ارزش اخباری مثبت 90.5 درصد تعیین گردید. نتیجه گیری: الکتروکاردیوگرافی صحت بالایی در تعیین سطح بلوک گره دهلیزی- بطنی دارد. در مطالعه حاضر الکتروکاردیوگرام در مردان دارای حساسیت بیشتر و در زنان دارای ویژگی بالاتر می باشد. لذا باتوجه به اینکه الکتروکاردیوگرافی روشی غیرتهاجمی است، پیشنهاد می شود در مواقعی که روش های تهاجمی با محدودیت مواجه اند، این روش به کارگرفته شود.

در طب انسانی گزارش های مختلفی از یافته های الکتروکاردیوگرافی مربوط به پنوموتوراکس مانند کاهش یا تغییرات ولتاژ امواج QRS وجود دارد. ولی تغییرات الکتروکاردیوگرافیک همزمان با پنوموتوراکس به ندرت در مقالات دامپزشکی مورد توجه قرار گرفته است. یک قلاده سگ 3 ساله نر نژاد مخلوط با سابقه ای از یک تصادف با اتومبیل ارجاع گردید. در شنود قفسه سینه کاهش صداهای قلب و ریه وجود داشت. در الکتروکاردیوگرام اخذ شده، ایست سینوسی و بلوک درجه یک دهلیزی - بطنی مشاهده شد. در رادیوگرافی قفسه سینه، پنوموتوراکس به عنوان شاخص ترین یافته مطرح گردید. 7 روز بعد از ارجاع اولیه حیوان پنوموتوراکس برطرف شد و کلیه یافته های الکتروکاردیوگرافیک به محدوده طبیعی خود برگشتند.

یک راس تلیسه نژاد هلشتاین به سن 10 ماه با تاریخچه حاکی از مسمومیت با گیاه خرزهره به کلینیک دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج ارجاع داده شد. در معاینه قلب آریتمی قلبی تشخیص داده شد که در الکتروکاردیوگرافی بلوک دهلیزی – بطنی درجه 2 و ریتم گریز بطنی مشاهده گردید. پس از درمان با سولفات آتروپین به میزان 0.3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به صورت داخل وریدی، ریتم قلب به حالت طبیعی در آمد اما تاکیکاردی وجود داشت. 3 روز پس از ترخیص دام به محل نگهداری دام مراجعه شد که دام مذکور در سلامت کامل بسر می برد.

مقدمه: مسیرهای دوگانه گره دهلیزی - بطنی نقش تعیین کننده های در بروز آریتمی های چرخشی گرهای دارنند. هدف تحقیق حاضر تعیین نقش مسیر آهسته در هدایت پنهان و در مکانیسم محافظتی گره دهلیزی بطنی در طول فیبریلاسیون دهلیزی می باشد.روش ها: در 7 گستره گرهای جداشده خرگوش ناحیه پنهان و هدایت پنهان با استفاده از پروتکل های اختصاصی مشخص گردید. تفاوت های بین زمان تحریک ناپذیری گره ای و دهلیزی در ضربانات سینوسی و بعد از اعمال ضربه پنهان به عنوان ضربه پنهان درنظر گرفته شد. فیبریلاسیون دهلیزی توسط تحریکات تصادفی نواحی بالای دهلیزی شبیه سازی شد. ضایعات سوختگی بسیار ظریف با استفاده از ولتاژ 100-110) ولت) در نواحی فوقانی سلول های فشرده ایجاد شد.یافته ها: سوزاندن مسیر سریع سبب افزایش زمان هدایت حداقل شده ولی روی زمان تحریک ناپذیری موثر و کارکردی تاثیری نداشت. ناحیه پنهان 10±4.8 میلی ثانیه محاسبه شد. بعد از سوزاندن مسیر سریع شاخص های گرهای در طول فیبریلاسیون دهلیزی (میانگین H-H، ناحیه پنهان و هدایت پنهان) تغییر معنی داری پیدا نکرد.نتیجه گیری: مسیر سریع نقش تعیین کنندهای در مکانیسم تشکیل هدایت پنهان و ناحیه پنهان ندارد. در طول فیبریلاسیون دهلیزی امواج از مسیر سریع جهت رسیدن به بطن ها استفاده نمی کنند.

سابقه و هدف: مطالعات گذشته بیانگر اثرات مستقیم و غیرمستقیم استاتین ها در تاثیر بر روی آریتمی های فوق بطنی و بطنی بوده است. هدف مطالعه حاضر تعیین تاثیر سیمواستاتین در خواص وابسته به سرعت گره و مشخص نمودن اثرات سیمواستاتین در ارتباط با دیگر خواص پایه هدایتی و تحریک ناپذیری گرهی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه از مدل گره دهلیزی بطنی جدا شده پرفیوز 8 خرگوش استفاده شد. تحریک ناپذیری گرهی (موثر و کارکردی) و پروتکل های وابسته به سرعت (ریکاوری و خستگی، تسهیل) جهت ارزیابی خواص الکتروفیزیولوژیک گره دهلیزی بطنی استفاده شدند. پروتکل های تحریکی در طی فاز کنترل و همچنین در حضور غلظت های مختلف سیمواستاتین به کاربرده شدند.یافته ها: سیمواستاتین در غلظت های 0.5 تا 10 میکرومولار در لیتر دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر گره را به صورت معنی داری طولانی کرد و سبب افزایش زمان ونکباخ گردید. آستانه آریتمی توسط سیمواستاتین در غلظت های بالا (3 و 10 میکرو مولار) افزایش پیدا کرد. غلظت های مختلف سیمواستاتین سبب افزایش خستگی شد که تنها در غلظت 30 میکرو مولار معنی دار بود.استنتاج: سیمواستاتین ازطریق افزایش آستانه آریتمی و طولانی شدن دوره تحریک ناپذیری کارکردی و موثر پتانسیل اثرات ضد آریتمی های چرخشی گرهای را دارد.

اختلالات پایدار سیستم هدایتی قلب، سبب بروز اختلالات همودینامیک شده و به درمان از طریق تعبیه پیس میکر نیاز دارند. انتخاب نوع و نحوه تعبیه پیس میکر با توجه به سن و وزن، رشد جسمانی، بیماری مادرزادی قلبی و عمل جراحی ترمیمی آن همواره بحث انگیز بوده است. هدف و روش: مطالعه به شکل گذشته نگر و توصیفی در 97 بیمار با سن 9 ماه تا 17 سال طی سال های 1370 تا 1380 با بررسی کلیه اطلاعات مربوط به نوع و روش تعبیه، علل تعویض پیس و عوارض آن و ارتباط آن با ضایعه ساختمانی قلب انجام شد. نتایج: در زمان پیگیری 14-1 سال (mean = 5.3y)، 155 بار عمل جراحی تعبیه یا تعویض پیس میکر انجام شده بود. عوامل زمینه ساز تعبیه پیس میکر به ترتیب عبارت بود از بلوک اکتسابی گره دهلیزی بطنی در 55 بیمار (56.7%) و بلوک مادرزادی گره دهلیزی- بطنی در 33 بیمار (34%)، اختلال عملکرد گره سینوسی- دهلیزی در 6 بیمار و بلوک درجه دوم گره دهلیزی- بطنی در 6 بیمار و میوکاردیت در یک بیمار بوده است. در 70 بیمار (72.2%) پیس اپی کاردی و در 27 بیمار (27.8%) پیس آندوکاردی تعبیه شده بود. در 90% موارد تک حفره ای VVIR یا VVI به کار رفته بود. 62 بیمار (63.9%) دچار بیماری مادرزادی قلبی بودند. در 44 بیمار، یک تا 3 بار پیس میکر تعویض گردید. اختلالات مربوط به لید در 88.7% عامل زمینه ساز تعویض پیس بود. 8% پیس های اپی کاردی و 15% پیس های اندوکاردی دچار عارضه شدند. بحث: طول عمر 4 ساله پیس میکر در 44.8% موارد اپی کاردیال و 53.3% موارد اندوکاردیال دیده شد ولی ارتباط آماری بین نوع پیس میکر با طول عمر آن و نیز شیوع عوارض وجود نداشت. همچنین بیماری مادرزادی قلبی، تعبیه پیس میکر همزمان با جراحی قلب- به عنوان عامل خطر در کاهش طول عمر پیس میکر شناخته نشدند.